Training 7: De vierde wet van Newton

Plaatsingsdatum: Feb 14, 2015 7:7:33 PM

Het is zaterdag tien uur; het tijdstip waar we de hele week naar uitkijken. Ons gezamenlijke fietsmoment staat namelijk weer op de planning! En omdat we dit elke week doen is het natuurlijk wel duidelijk: wij zijn gek op fietsen. Anders doe je zoiets niet. Je zou wel gek zijn. Wij daarentegen kunnen er eigenlijk niet mee ophouden. Je zou wel voor altijd willen doorfietsen en zo dit bijna magische moment nooit laten stoppen. Maar ja, hoe doe je dat nu. Hoe maak je dat fietsmoment nu zo lang mogelijk? Misschien kan de wetenschap ons een handje helpen.

Omdat we allemaal vroeger heeel goed opgelet hebben op school kennen we natuurlijk allemaal de natuurkundige definitie voor Moment nog: Kracht maal Arm. En voor degenen die dat net even ontschoten was (kan gebeuren), zie Wikipedia. Maar ja, zoals dat gaat bij wielrennen: bij ons is alles net even anders. Wij doen tenslotte niet zoveel met onze armen, maar des te meer met onze benen. Voor ons is de juiste formule dan ook: Kracht maal Been. Aha! Dus als we ons fietsmoment langer willen maken, dan moet ons been groter, of de kracht groter. Eureka*!

Dat been, daar kunnen helaas we niet zo veel meer aan doen. We zijn tenslotte allemaal min of meer volwassen en veel groter zal dat been niet meer groeien. Hooguit breder, maar daar heb je niet zoveel aan. Dus dan blijft kracht over. Laten we daar vandaag dan maar eens aan gaan werken.

Bij aankomst op het bekende parcours in Marum begint het al goed. Een kort maar krachtig hagelbuitje zet de zintuigen van iedereen op scherp. Het duurt niet zo lang, maar het is nog best venijnig. De hagel zie je bij iedereen van de helm af stuiteren. Even later, als we min of meer droog staan, legt Klaas met krachtige stem de oefeningen van vandaag uit.

De eerste oefening op het programma is 'treintje rijden'. Wat de officiele benaming is weet ik niet, maar daar komt het in elk geval wel op neer. Twee renners worden aan elkaar gekoppeld. De een speelt voor locomotief en de ander speelt voor wagon. Vervolgens probeert de locomotief zo snel mogelijk het viaduct op te rammen en zoals het een goede wagon betaamt: die helpt niet mee. Nogal een krachttoer dus. En omdat de gemiddelde trein twee kanten op kan, draaien de wagon en de locomotief om bij de volgende poging.

We zijn nog maar net begonnen of het blijkt al dat de banden van Ruben er de kracht niet meer voor hebben. Beginnend met de achterband krijgt Ruben gedurende de training maar liefst drie lekke banden. Tweemaal achter en een twijfelaartje voor. Ik zie de nodige krachttermen bij Ruben door het hoofd schieten. Er zweeft nog net geen donderwolkje boven zijn hoofd.

Even later blijkt dat Hans ware oerkrachten bezit. Bij het aanzetten trapt ie zo een spaak dwars doormidden. En met een spaak minder, verandert de krachtverdeling in een wiel compleet: direct krom. Dat fietst behoorlijk lastig en om erger te voorkomen gaat Hans toch maar even een pitstop doen bij onze materiaalsponsor.

Inmiddels is het alweer tijd voor de volgende oefening. Deze keer geen locomotieven en wagons, maar gewoon op eigen kracht naar boven. De ene kant van het viaduct doe je op het grote blad en de andere kant van het viaduct op de kleine. Na een keer of vier zie ik het voor me gebeuren: op wat losliggend grind gaat Klaas N. onderuit en valt op zijn knie. Met vereende krachten staat hij weer op. Uit een korte inspectie blijkt dat het allemaal gelukkig wat meevalt en kan hij gelukkig verder.

De laatste oefening van vandaag is een oudgediende: De fiets op een zwaar verzet en op volle kracht het parcours ronden. Het blijft een zware oefening. Gedurende het rondje voel je langzaam de kracht wegvloeien uit je benen. Maar alles voor het hogere doel!

Tegen half twee fietsen we met zijn allen Drachten weer binnen. Ons wekelijkse momentje zit er weer op voor nu. Maar zo'n training als vandaag, daar krijg je kracht van, dus volgende week kunnen we dit moment vast langer vasthouden. Nu eerst maar weer even op krachten komen.

Fijne pasen allemaal!

*: Officieel is Eureka een uitspraak van Archimedes, niet van Newton. Maar Archimedes zat ook niet op een fiets, dus daar gaan we niet moeilijk over doen, he.