Eiffeltraining 4: Bochie

Plaatsingsdatum: Feb 14, 2015 9:47:32 PM

31 mei 2014

Net zoals bij zoveel mythen en sagen is het nooit helemaal duidelijk of iets nu echt waar is, of een overdreven verzinsel wat is ontstaan in de overlevering van generatie op generatie. Denk bijvoorbeeld aan het monster van Loch Ness. Zou er nu echt een prehistorisch beest in het water zitten, dat zichzelf vooral laat zien als iemand in de mistige schemering aan het filmen met een do-it-yourself 1-2-3-smile klikklak camera? Of zou Nessie toch een product zijn van het fantasie van de mens, in combinatie met uitgekiende marketing door een paar gehaaide zakenmannen met een foute rok aan. (hm.. Zou zo'n ding trouwens een kilt heten omdat 't zo frisjes om de billen voelt?)

Zulke mythen bestaan hier in Friesland dus ook. Alleen zijn sommige mythen en sagen in deze omgeving zo geheim, dat eigenlijk niemand van het bestaan weet. Daarom ga ik er nu eentje verklappen hier.

Volgens de overlevering leeft hier ergens in Friesland de Perfecte Bocht. De Perfecte Bocht, door zijn aanhangers ook wel liefkozend 'Bochie' genoemd, laat zich maar zelden zien, zoals dat wel vaker met mythen en sagen gaat. En de mensen die 'm ook echt gezien hebben, die zijn op één hand te tellen. Ze komen thuis met enthousiaste verhalen dat ze Bochie gezien hebben en zelfs op zijn rug hebben gereden. Maar als je dan vraagt waar ze 'm tegen zijn gekomen blijven ze schimmig en vaag. Ergens hier en daar en dan een beetje daarlangs, en dan moet je daar maar even verder vragen.

Maar wij van de broederschap TSF geloven heilig in Bochie. Elke week opnieuw gaan we op pad om 'm te zoeken. En als een van ons denkt dat ie 'm ziet, dan roept hij/zij heel hard 'Bochie!', zodat iedereen de kans krijgt om Bochie te ervaren. Vaak denken we 'm al gezien te hebben, maar net zo vaak bleek het vals alarm te zijn. In een flits leek het dan Bochie te zijn, maar bij nader inzien was het gewoon een bochtje.

Toch, na jaren zoeken, hebben we gisteren Bochie gezien! Het was een tocht die een mythe waardig is, met vele ontberingen over bijna onbegaanbare paden. En we hebben bijna iemand van de broederschap moeten achterlaten, toen haar ros het zadel van zich afwierp op een van die onbegaanbare paden naar Bochie toe. Maar het was het meer dan waard. Bochie is prachtig. Zo onbeschrijfelijk mooi, niet in woorden te vangen. Dus dat ga ik dan ook maar niet proberen.

Alleen.. Tja, we zijn vergeten 'm op de foto te zetten. Je zult me dus op mijn woord moeten geloven. Waar we 'm gezien hebben? Ergens hier en daar en dan een beetje daarlangs, en dan moet je daar maar even verder vragen.

Maarrr.. Volgende week gaan we weer kijken of we 'm kunnen vinden, dus je kunt ook met ons meerijden.