Doeltrappen

Plaatsingsdatum: Dec 29, 2018 5:43:0 PM

Veel mensen vinden dat fietsen leuker is als je een doel hebt om naar toe te werken. De drang om dat doel te behalen zorgt ervoor dat je stinkt van het zweet in plaats van in bed. Dus gaan mensen stug door regen, hagel en wind om die ene berg te kunnen bedwingen of een zware tocht te volbrengen.

En al snap ik heel goed dat mensen een doel nodig hebben om voor te fietsen, heb ik zelf dat gevoel niet echt. Ik vind het fietsen zelf gewoon leuk om te doen. De wind door de haren en mooie paadjes zorgen er (bijna) altijd voor dat ik me een stuk beter voel na een fietstochtje dan ervoor. Is toch gewoon mooi werk, dat fietsen?

Maar als je dan op 23 december ziet dat je 6.771 kilometer dit jaar én 49.963 kilometer sinds het begin der metingen hebt gefietst, dan besef je ineens met een schok: 'f*ck.. ik heb nu gewoon twee doelen tegelijk...'

En daar zijn ineens twee doelen

229 kilometer in 8 dagen om twee doelen af te tikken.. Dat moet makkelijk te doen zijn, toch? Het is dan wel winter, maar er ligt op het moment niet een meter sneeuw en de banden vriezen niet vast aan het wegdek. 4 á 5 kleine rondjes en het is al in de pocket. Het plan voor de Siep200 neemt langzaam vaste vormen aan.

24 december beginnen we vol goede moed aan de eerste etappe van de Siep200. Het is lekker fietsweer en met kurkdroge wegen zijn de 60 kilometer van deze etappe dan ook zo gepiept. Maar wat zit die fiets toch maf vandaag, zeg. Een vluchtige inspectie thuis wijst uit dat het zadel ongeveer naar het sterrenbeeld Stier wijst, wat simpel te fixen is met een inbussleutel en een fietsenmakersoog.

Nog 170 kilometer te gaan en de eerste kerstdag is het perfecte slachtoffer voor etappe twee. Het is een tikkie nattig en wat fris, maar de dankbare blik van Flappie die nog een jaartje langer doorleeft omdat ik de kerstbrunch oversla, maakt een hoop goed. Weer 70 kilometer achter de kiezen.

Op derde kerstdag is het tijd voor de derde etappe van de Siep200. Nog 100 kilometer te gaan en we hebben nog 6 dagen. Het schema ziet er veelbelovend uit. Maar als ik nog eens met een scheve blik naar mijn zadel kijk, zie ik ineens waarom mijn zadel na etappe 1 op half zeven stond. De zadelklem van mijn zadelpen is gehalveerd en mijn zadel zit nog maar aan één kant officieel vast aan de zadelpen. Oh nee, zo dicht bij de finish..

Wat mist hier?

Kom op trouwe bondgenoot, je laat me nu toch niet in de steek? Wat nukkig kijkt ie me aan, maar als ik een nieuwe Carbon zadelpen na deze rit beloof, gaat ie overstag en kunnen we toch op pad voor etappe 3. Ook vandaag is donker en nattig, maar als je dat even wegdenkt is het eigenlijk best lekker fietsweer. Zo goed zelfs dat we na een rondje van 60 kilometer maar gewoon doorfietsen naar Marum om direct een nieuwe zadelpen te halen.

Fiets blij met de nieuwe zadelpen, ik blij dat ik weer veilig zit en inmiddels staat de teller op 75 kilometer.. Da's toch zonde om niet even af te maken? Even omrijden en we hebben de doelen te pakken. Met tegenwind rijden we via Frieschepalen en Beetsterzwaag naar huis. 105 kilometer op een donkere decemberdag!

Glimmend van trots

De Siep200 is afgerond in 3 etappes en 4 dagen, ruimschoots voor de deadline. Zo, die doelen zijn uit de weg. Kan ik tenminste weer gewoon lekker fietsen.

Doelloos