Roepie roepie

Plaatsingsdatum: May 01, 2016 6:11:18 PM

Zaterdagochtend 05:45. Wekker nummer één begint vol goede moed aan zijn ondankbare dagtaak: proberen om mij uit dromenland te krijgen. Maar na tien minuten met de radio op vol vermogen en de lamp op standje kruisverhoor, begint ie het toch een beetje benauwd te krijgen. Tijd voor fase twee.

06:00: Wekker nummer één krijgt ondersteuning van het trilalarm op mijn horloge. Met een gecoördineerde aanval proberen wekker één en twee mijn ogen open te krijgen. Het lichtniveau benadert inmiddels ongeveer de zon op 15 kilometer afstand en de overburen zijn weer bijgepraat en hebben zelfs al hun eerste verzoeknummertje aangevraagd bij 3FM.

06:15: Langzaam begin ik door te krijgen dat er iets kriebelt op mijn pols.

06:16: Shiiiiiit! Elfmerentocht vandaag!! Fukfukfukfuk, ik moet over negenentwintig minuten op de parkeerplaats staan bij het Bewegingscentrum! En tussendoor ook nog iemand oppikken!

06:16.04 Ik ben wakker.

Fietsen vind ik helemaal geweldig. Maar waarom je altijd zo vroeg moet starten bij die tochten is mij een raadsel. Elfmerentocht 150 kilometer? Starten tussen zeven uur en acht uur. In Sneek. Waarom toch? Negen uur is toch ook een mooie tijd? Of doen ze dat, zodat je nog wat 'aan je dag hebt'. Nou, in dat geval kan ik je wel vertellen: start rustig een uurtje later, want na 150 kilometer door de wind heen rammen, doen de meeste mensen toch niet zo heel veel meer hoor.

In elk geval, ondanks mijn simultane mopper-/tandenpoets-/omkleedsessie weet ik het toch nog voor elkaar te boksen om -jaja, inclusief mijn bijrijder-, om 06:50 de parkeerplaats op te draaien. 'Wie is de schuldige' hoor ik voor de 'Hallo', waarna ik vervolgens hier en daar een tientje van hand zie wisselen.

Uiteindelijk vertrekken we precies om acht uur vanuit Sneek aan onze rit over de Friese prairie. Exact op de deadline, dus ik ga er van uit dat de mensen die na ons willen vertrekken, onverrichterzake naar huis worden gestuurd.

En voor de verandering hebben we vandaag er zelfs mooi weer bij! Na de stormen, slagregens, hagelbuien en natte sneeuw van de afgelopen maanden voelt dit wel erg prettig hoor. We besluiten dan ook maar dat we niet al te lang van dit weer moeten genieten, want straks ga je er nog aan wennen. Het grote mes er dus maar op vandaag.

De elfmerentocht fietsen we inmiddels voor de vierde keer (officieel gecontroleerd bij de organisatie). We hebben dan ook een vast draaiboek ontwikkeld voor deze tocht:

Stop 1: Appeltaart en koffie

Stop 2: Stempelen en door. Een appeltje voor de liefhebber.

Stop 3: zo kort mogelijk en vermijd de aangeboden koek, want hoewel heel lekker, lijmt ie je kaken aan elkaar vast en da's niet zo praktisch op de fiets.

Stop 4: Soep (variatie tussen tomaten of groente is toegestaan)

Stop 5: Even snel tanken voor het laatste stukje.

En doordat we 'm al zo vaak gereden hebben, weten we dat de wegen van de elfmerentocht echt super zijn. Snaarstrak asfalt en vrij breed. Een constant tempo vasthouden is dan ook best goed mogelijk. En op de plekken waar het al wat smaller wordt, kunnen we dankzij onze bebaarde roepieroepievogel de linkerbaan ook nog aardig vasthouden. Voordat we het doorhebben zitten (staan) we dan ook al aan de 100 kilometer soep. Kunnen we even ons zouttekort weer aanvullen. En met de soep in de buik hoef je nog maar een klein stukje, wat ook nog eens wind mee is. Da's dus geen reden om het tempo te laten zakken.

Stop 4

Rond een uur of twee hebben we alle elf meren weer gehad en staan we weer in Sneek. We nemen nog even een drankje ter afsluiting, maar als we goed en wel zitten, wordt er omgeroepieroepied onze fietsen weg te halen. Dat weiland naast de sporthal blijkt toch geen parkeerplaats te zijn. Terwijl er ook nog met witte lijnen netjes allemaal parkeervakken zijn aangegeven. Raar. Al moeten we toegeven dat die bushokjes aan de zijkant van het weiland inderdaad wel op een rare plaats staan.

Nou ja, dan maar weer terug naar huis. Hebben we tenminste ook nog wat aan de middag.