(De) Race fietsen

Plaatsingsdatum: Apr 12, 2015 10:1:30 PM

Nou, het is zover. Zaterdag is die beroemde biertocht alweer. Honderdvijftig kilometer asfaltachtbaan in Zuid-Limburg, samen met twaalfduizend andere idioten op een racefiets. Waar er trouwens eentje op een witte fiets rondrijdt die niet van hem/haar is. Als we 'm zien rijden, dan jatten we 'm als een volleerd tweedejaars student annex kroegtijger net zo hard weer terug. Want ook al was het een witte fiets, we zijn natuurlijk niet van de Provo!

Maar goed, zelfs wij leren, dus dit jaar zijn we voorbereid. Met hang en sluitwerk waar de gemiddelde nagelschaar nog behoorlijk wat moeite mee heeft en cameratoezicht op meerdere fietsen, komen we dit jaar (hopelijk) met net zoveel fietsen terug als we heen gaan. En een paar kilo nepgoud natuurlijk, want die felbegeerde Amstel Gold Race medaille (werkt prima als flessenopener) willen we natuurlijk wel weer in de fietspocket hebben.

Voordat het zover is, moeten we alleen eerst nog even wat heuvels verschalken. Die door zo velen gevreesde Cauberg hoef je je niet zo druk om te maken, dat stelt allemaal niet zoveel voor. Met een stijgingspercentage van zo'n 8% sjees je dat bultje met één vinger in je neus (twee ademt lastig) zo op. Al was het omdat het de laatste voor de finish is. Nee, andere heuvels zijn een stuk lastiger en zeker tijdens de Amstel Gold Race.

Neem bijvoorbeeld de Eijserbosweg, een echte wolf in schaapskleren. Ligt lieflijk in het Limburgse landschap en begint heel makkelijk in het open weiland. Probeert je te verleiden om omhoog te knallen, maar sabelt je genadeloos neer als je in die val trapt. Het venijn zit namelijk in de staart. Zodra je in het bos de bocht om gaat, ligt daar een verrassing voor je: een stiekeme muur van nog een meter of vijftig die bijna recht omhoog gaat. Heb je je kruit al verschoten op het vlakkere stuk, dan weet je zeker dat iedereen je hier weer net zo hard voorbij komt hijgen.

En een andere 'pittige klim' is de Keutenberg, ook wel bekend als kuitenberg. Of gewoon kutberg natuurlijk. Deze puist probeert meer de intimidatie tactiek. Als je aan komt fietsen zie je 'm al liggen en zeker tijdens de Amstel Gold Race lijkt dat.. indrukwekkend.. Rechts voor je zie je honderden mensen omhoog ploeteren op een stuk weg dat met een dikke 20% naar boven gaat. Het blijft elke keer een verrassing of je de top gaat halen zonder te moeten lopen, want het is net Russische roulette. Als je bij de voet in de verkeerde versnelling zit, dan kun je het vergeten. Net als de vijftien mensen die dan achter je fietsen. Stilstaan is lopen, want je komt er echt niet weer op gang. En dat wil je ten koste van alles voorkomen, want de Limburgse locals weten ook dat daar alle actie is, dus die voorzien je daar massaal van de nodige instructies. Maar kom je boven zonder af te stappen, dan is het natuurlijk niet een kutberg, maar de mooiste van de Amstel Gold Race.

Gelukkig zijn ze niet allemaal zo. Er zijn ook een paar hele mooie heuvels om te doen. Mijn favoriet is de Camerich denk ik. Volgens mij is het de langste klim van de tocht. De klim loopt heel soepel en als bonus krijg je ook nog eens een mooi uitzicht.

Een andere mooie vind ik de Fromberg. Ik weet zelf ook niet precies wat daar leuk aan is, maar op de een of andere manier ligt ie me altijd wel. Fromberg en ik, wij kunnen wel met elkaar praten.

Trouwens: elke heuvel heeft wel een mooie kant, maar daar verklap ik niet te veel over. Dat moet je zelf maar ontdekken als je een keer meefietst.

Enniewee.. Volgende week is het dus alweer zover. We hebben een dikke duizend kilometer geoefend om deze honderdvijftig te overleven. Hebben we er zin in? Ik wel!