Rijp

Plaatsingsdatum: Feb 15, 2016 10:39:9 AM

Een van die oude 'regels' die we als fietscluppie hebben is: Als 1 februari in het verleden ligt, dan isch den eerschten rit op den racefiets weer verricht. Vanaf 1 februari mag de ATB namelijk van oudsher weer op stok en is de tijd weer rijp voor de racefiets. Geen idee waarom we die 'regel' eigenlijk hebben, maar we doen het nu eenmaal zo. Is traditie he.

Nou, misschien is de tijd inderdaad rijp, maar dan voor het gesticht. Godsamme zeg, wat is het koud op de racefiets. En de thermometer zit je ook nog een partij voor te liegen ook. 'Ja hoor, het vriest niet! Het is nu één graad boven nul, dus ga maar lekker fietsen! Muts? Muts?! Joh doe normaal, die heb je niet nodig!'

Het is nu februari, dus dat het nog geen zomer is, dat snap ik ook wel. Voorbereid op wat kou zit ik wel op de fiets. Handschoenen, thermoshirt, overschoenen. (En voor de beelddenkers: Ja. Ook fietskleding.) Standaardpakket najaar zeg maar.

Maar boven nul is boven nul. Je kunt dus zeggen dat ik enigszins verbaasd ben, als we al peddelend op de racefiets ineens rijpe bomen tegenkomen. Nee, niet dat we even een appeltje kunnen plukken.. Ik bedoel BERIJPTE bomen. Je weet wel, zo'n ijsboom. Bomen waarvan de takken wit zijn, in plaats van bruin. En dat is normaal gesproken iets wat niet gebeurt als de thermometer aan de bovenkant van de nul zit.

Aah.. Vandaar dat mijn oren er bijna vanaf vallen. Even goed onthouden dat ik straks die thermometer even de waarheid vertel. Als mijn hersenpan tegen die tijd tenminste niet veranderd is in een ijslollie. Aangezien we richting het oosten fietsen, wordt het ook steeds kouder. De Siberische invloeden zijn steeds duidelijker voelbaar.

En door de snijdende kou begint alles net wat trager te werken. En dan niet alleen de vingers die niet zo soepel meer scharnieren. Ook de tandwielen daarboven komen langzaam tot stilstand. Dat zal dan ook wel de reden zijn waarom we ineens bij de pastoor op het erf staan. Brainfreeze!

De pastoorsvrouw laat ons wat ijzig weten dat de weg hier stopt. Vandaag staat de deur (en het hek) van God dus even niet open. Nou ja, dat geeft in elk geval even de tijd voor een slokje ijsostar on the rocks. Eigenlijk is het nog niet eens zo'n slechte plek om te stoppen bij de pastoor, want we zijn precies op de helft.

En op de helft betekent dat we nu weer op de passaatwind terug mogen naar (iets) warmer oorden. Met de wind in de rug voelt het gelukkig allemaal iets aangenamer. Ook al blijft de temperatuur voelen of de rayonhoofden defcon 1 afkondigen.

Vlak voordat we Drachten weer binnenrijden breekt een schamel zonnetje door de ijsmist. Leuk, maar helaas net te laat. ik ben rijp voor een hete douche. Even die hersenpan weer ontdooien.