Wollig

Plaatsingsdatum: Jun 25, 2017 8:17:56 AM

*Ahum*! Mag ik even uw aandacht?

Dank u. Graag wil ik Klaas Nijboer en Samantha Nijland voordragen voor een onderscheiding inzake het redden van een drenkeling. Met gevaar voor natte schoenen en zonder aanziens des persoons hebben zij zich onbaatzuchtig ingezet om een leven te behouden op deze planeet.

Laat mij de situatie nader toelichten. Tijdens een rit die toch al niet van incidenten gevrijwaard was, te weten: lekke banden, onverwachte pontjes (gelukkig gratis, anders konden we gaan zwemmen), verkeerd rijden en nog meer lekke banden, arriveren wij als Grinta delegatie na zo'n 70 kilometer ter plaatse op het fietspad tussen Visvliet en Stroobos. Voor de kenners: Ja. Dit is dat pad waar je met je fiets onder een spoorlijn door moet klûnen.

Het desbetreffende fietspad inclusief deze praktische spoorfietstunnel is aangelegd volgens het in Drachten welbekende 'Shared Space' verkeersprincipe. Wat niet meer wil zeggen dan: "Deze plak asfalt deel je met andere stervelingen. Wij vertellen niet hoe het ding werkt, dus je bent hier vogelvrij. Vecht het onderling lekker zelf maar uit. Joe, Succes he!"

Het succes van dit concept is echter wisselend, zoals ook al gauw ter plaatse zichtbaar zal worden. Dit fietspad dienen wij namelijk te delen met de lokale fauna tussen Visvliet en Stroobos, te weten een schaapskudde van aanzienlijke omvang, waarvan de deelnemers (uitzonderingen daargelaten) duidelijk het brommercertificaat nog niet machtig zijn.

Geheel wars van de ter plaatse geldende voorrangsregels bezetten deze schepsels dan ook het fietspad, hierbij op zoek zijnde naar nog groener gras dan dat van de buren.

Nu geef ik toe dat de Grinta rijders op kop enigszins ongeschoren en besmeurd met modder waren, wat in theorie een lichte schrikreactie teweeg kan brengen als je nietsvermoedend aan je grasanalyse bezig bent.

Brug raakt kant noch wal

Toch was tijdens onze passage de reactie van enkele kuddeleden onverwacht heftig. In feite zelfs zo heftig dat een specifiek kuddelid onvrijwillig dekking zocht in de naast het fietspad gelegen sloot. Waarschijnlijk verblind door de grote massa malende benen, in combinatie met gras dat op minimaal schofthoogte groeide, zag het in lichte shock verkerende dier de sloot volledig over het hoofd.

Plons. Een noodsituatie is uit het niets ontstaan. Samantha zag direct de ernst van de situatie in en dook pardoes het arme schaap achterna. Middels een strakke kunstgreep kon erger voorkomen worden door het schaap bij het nekvel te grijpen. Deze actie bood Klaas genoeg tijd om zijn koppositie op de fiets te verlaten. Klaas bleek in staat om de poten van het schaap te bereiken, waarna met vereende krachten het schaapje weer op het droge gesleurd kon worden.

Het lijdend voorwerp in kwestie was echter nog niet helemaal bekomen van deze plotselinge verandering van omgeving. Als een 100 meter sprinter midden in het startschot, spoot het nog jonge schaap met een noodgang en zonder bedankje bij ons vandaan. Helaas de verkeerde kant op.

Afgesloten van de kudde probeerde het solitaire schaap middels geluidssignalen contact te zoeken met de rest van de groep (béééh). De rest van de kudde legde de huidige stand van zaken uit (BÉÉÉH), waardoor de hereniging met de rest van de kudde eigenlijk niets meer in de weg stond. Behalve wij dan. Dankzij wat kunst- en vliegwerk verliep de hereniging echter spoedig. Toch bleef het nog lang onrustig binnen de wollige gelederen na deze onverwachte onderbreking van de zaterdagrituelen.

Zoals na voorgaande situatieschets duidelijk mag zijn, hebben wij dus nu helden binnen ons Grinta midden. Graag wil ik dan ook mijn waardering aan Samantha en Klaas uitspreken voor deze zeer geslaagde reddingsactie. Een nominatie voor een onderscheiding lijkt me zeker op zijn plaats.

Medailles kunnen echter achterwege blijven. Beide redders in nood beschikken inmiddels al over bakken vol met blik aan een touwtje, welke bij elkaar is gefietst middels tientallen fietstochten.

Dank voor uw aandacht.