In het zadel

Plaatsingsdatum: Jul 11, 2016 10:42:54 PM

Of we eerst een voorstelrondje kunnen doen, zegt ie. Dan weet ie een beetje wat voor vlees hij in de kuip heeft.

Nou, vooruit dan maar. We zitten trouwens nu met de groep vlak voor ons fietstochtje bij Profile Egberts aan de koffie met Allard en zijn kompaan, omdat zij als afstudeeropdracht onderzoek doen naar de kwaliteit van Lawi kleding. Wij fietsen in Lawi kleding, en dat maakt ons natuurlijk echte ervaringsdeskundigen met een expertmening. Logisch dat ie ons vraagt. Zou ik zelf ook gedaan hebben.

Goed. 'Ik ben Siep en ik rij op een racefiets sinds 2003. Daarvoor heb ik een paar jaar ATB gedaan. ATB doe ik ook nog steeds wel, maar racefietsen vind ik het leukst.'

De rest van het interview glijdt een beetje langs me heen. Wacht effe.. Fuckeduck zeg.. rij ik al dertien jaar op een racefiets?! Wanneer is dat mij in vredesnaam overkomen? Ik kan me nog als gisteren herinneren dat ik in de winkel stond om die eerste racefiets te kopen. Een donkergrijze Cube Peloton. Een best mooie instap racefiets, gekocht in Juni 2003 bij Cycletrend in Grunn.

Ik was destijds eerst bij een fietsenwinkel in Drachten geweest, maar zij wilden me toen geen racefiets verkopen. 'Stel je voor dat je er niks aan vindt. Dan zit je met een racefiets die je niet gebruikt'. Huh? Beste verkoper ooit, niet? Nou ja, achteraf misschien maar goed ook, want het is dezelfde fietsenmaker die ook denkt dat een nieuwe ATB ketting niet ingekort hoeft te worden voor je 'm op de fiets zet. Dus als je dacht dat ie dan misschien beter fietsen kan maken dan verkopen, helaas..

En hij zat hier ook naast. Dertien jaar en vier racefietsen verder, kijk ik nog steeds uit naar elk ritje. De ene keer wel wat meer dan de andere keer (vooral die hele vroege ritten liggen me altijd wat zwaar op de maag). Elke keer is het weer bijzonder. Ook al kom je voor de honderdste keer op dezelfde plek, het is toch weer anders.

Maar het fietsen is ook meer geworden dan het fietsen alleen. Van af en toe een blokje om op de fiets, is het verworden tot een levensstijl waarin ik op allerlei verschillende fietsen heb gereden. Van dunne banden tot extreem dikke banden. Binnen op de wielerbaan, maar ook buiten in de blubber. Bij min zeven over ijs, of met vijfendertig graden naar de top van een berg. Maar vooral dertien jaar waarin ik vriendschappen heb opgedaan en op de mooiste plekken terecht ben gekomen. En dat allemaal dankzij af en toe een stukkie fietsen.

Ik had van die dertien jaar geen rit willen missen. Misschien dat ik me daarom nu pas besef dat ik al zo lang in het zadel zit.

Racefietsrookie lijdt meer pijn dan het lijkt bij de Amstel Gold Race in 2003