Off Roadie

Plaatsingsdatum: Nov 05, 2015 12:2:47 AM

Vandaag doen we eens een rondje op de mountainbike. Oh pardon, ik bedoel natuurlijk All Terrain Bike, want hier in Nederland hebben we geen bergen, alleen een hoop terrein. Al mag je niet op al dat terrein rijden, dus misschien zou een Terrain Bike eigenlijk een betere naam zijn. Aan de andere kant is een berg ook terrein en aangezien een All Terrain Bike op All Terrain rijdt is ie dus automatisch ook een mountainbike. Wat de f%#}, wat is dat ding eigenlijk een schizofreen apparaat.

Goed! vandaag doen we eens niet een rondje op de racefiets, maar op een fiets die ook op paden rijdt die niet van asfalt zijn. Zoek zelf maar uit hoe dat ding heet.

Eigenlijk ben ik niet zo heel erg van het rijden op die fiets. De racefiets spreekt me wat meer aan, want je rijdt makkelijker lange afstanden, de snelheid ligt wat hoger en je komt niet thuis met de look van een mijnwerker. Al is het stiekem wel leuk werk hoor. Beetje door plassen raggen, slippen door de blubber, heuveltje op, heuveltje af en tegelijk kijken of je degene die achter je fietst een bruine tint kan geven alsof ie een verstopte wc te lijf is gegaan met twintig liter cola en een grootverpakking Mentos.

Het fietsen zelf op dat ding is dus wel tof. Maar als je dan vervolgens thuiskomt dan begint de ellende. Eerst ben je drie kwartier bezig om je fiets terug te vinden in die composthoop die ineens voor je deur staat. En daarna moet je je camouflagekleding weer terug zien te veranderen in normale fietskleding voor je de rest van de wastaak overlaat aan de wasmachine.

De kleding zo in de wasmachine kieperen, zou namelijk de doodsteek betekenen voor het arme apparaat. Knarsend en piepend zou die tot stilstand komen, waarbij de omgeving van de wasmachine een treffende gelijkenis zou hebben met een oase in de gobiwoestijn. In gedachten zie ik mijn blauwe vingers alweer modderige fietskleding masseren in een emmertje bruin ijswater...

Maar goed, laten we nu eerst maar een rondje doen, dan zien we de schade later wel weer. De banden op een barretje of drie. Niet te hard en niet te zacht, want je wilt op de verharde weg nog wel vooruitkomen, maar tegelijk ook niet vastlopen in mul zand. Echt, er zijn wetenschappers gepromoveerd op de edele kunst van het fietsbanden pompen. Na de bandenwetenschap nog even kijken of de verende voorvork niet is vastgelopen en of het versnellingsapparaat nog uhm.. versnelt en dan kunnen we eindelijk echt op pad.

P*tverd*mme, wat fietst dat ding zwaar zeg. Dat was ik even 'vergeten'. Waar je met de racefiets zoevend over het asfalt met gemak 35 kilometer per uur eruit trapt, rij je nu ineens zoemend en met het zweet op de rug nog maar 25.. Maar daar staat dan wel weer tegenover dat zelfs de meest onbeschofte klinkerweg verandert in een vers gelegd asfaltlakentje.

Als route hebben we voor vandaag een 'wennen aan de ...fiets/...bike' route gepakt. Ongeveer 50/50 verhard en onverhard, waarbij we de moeilijkheidsgraad langzaam wat opvoeren. In het begin zitten wat schelpenpaden, maar tegen het eind mag je je soepele stuurskills van stal halen in het mulle zand van Bakkeveen (die bak veen heb ik trouwens niet gezien. Is volgens mij vroeger allang verdwenen in de open haard).

Maar op de offroad stukken kwam er plotseling een nieuw voordeeltje naar boven: wat kunnen die offroad paden toch mooi zijn. Prachtige uitzichten en ondertussen ook nog mooi stuurwerk door zand en over boomstronken. Helemaal vergeten!

Volgende week misschien nog maar een keertje op die fiets. Compost is tenslotte goed voor je tuin, toch?