Mannen van edelstaal

Plaatsingsdatum: May 06, 2016 3:53:48 PM

Waarschuwing: Dit wordt een opschepverhaaltje. Vind je dat maar niks, dan krijg je nu vijf regels de tijd om te stoppen met lezen.

Ben je al weg? Je hebt nog twee regels..

Goed. Iedereen die er niet tegen kan is nu weg (toch?), dus ik kan nu ongegeneerd mijn gang gaan.

Ik ben namelijk al jaren de (erg) trotse bezitter van een titanium racefiets. Misschien zelfs wel iets te trots als je het mijn medefietsers zou vragen, dus dat vraag ik dan ook maar niet. Geen plastic fiets voor mij. Geborsteld titanium, wat zo'n mooie gloed geeft als de zon er op schijnt, dat is het helemaal. Roest niet, glimt mooi, en vliegt als een SR-71 op een zonnige zomerdag over asfalt en over hobbels. Wat wil je nog meer.

Titanium racefietsen zie je niet zo vaak op de weg en dat geeft je nog meer het gevoel dat je toch wel iets bijzonders bezit. Alsof je voor je ritje je eigen Aston Martin de garage uitrolt. Elke tocht wordt een feestje. Behalve als je alleen maar tegenwind hebt, want ook titanium moet je zelf tegen de wind in trappen.

Maar de gein van deze fiets is dat ie best wel onopvallend is. Mijn fiets is een soort undercover Aston Martin, zeg maar. Aan de buitenkant lijkt het een Ford Focus (wel een RS natuurlijk), maar als je de motor start hoor je de mooie roffel van een twaalfcilinder. Als mijn fiets naast een felgekleurde carbon racefiets staat, zullen de blikken van de meeste mensen daarheen gaan. En dat vind ik stiekem eigenlijk wel prettig.

Toch ben ik niet de enige die gegrepen is door het titanium virus. Bijna bij elke grotere tocht komt er wel iemand naar me toe die me duidelijk maakt dat ik een hele mooie fiets heb. Wat ik natuurlijk allang weet, zoals je kunt checken bij mijn medefietsers.

Maar mijn fietsgroupies kun je eigenlijk in twee groepen verdelen (groepies?). De ene groep zijn de mensen die mijn fiets herkennen, er even bewonderend naar kijken en er een complimentje over geven.

De andere groep bestaat uit de mensen die zelf ook een titanium fiets hebben en het moment heel geniepig gebruiken als smoesje om te vertellen hoe fijn ze hun eigen fiets vinden. Ze komen naast je fietsen, geven een vriendelijk knikje en wijzen naar mijn fiets. Maar al binnen een paar seconden komen dan de verhalen over de avonturen die ze beleefd hebben samen met hun titanium bolide. Bergen die verschalkt zijn, tochten die zijn gereden en records die zijn gebroken: alles passeert onderweg de revue. En dat kan ik ze natuurlijk niet kwalijk nemen, want ik weet maar al te goed hoe het is om op zo'n fiets te fietsen.

Hoor de twaalfcilinder weerkaatsen tussen de bergen

Ja, wij mannen van edelstaal weten het allang: Titanium fietsen rollen als geen ander. Dat is ons geheimpje en dat vertellen we al glimmend aan iedereen die het wil horen. Of niet. Maar ik had je gewaarschuwd.