De pukkels in de Vogezen

Plaatsingsdatum: Sep 01, 2015 10:12:2 PM

In de Franse Vogezen, daar kun je toch echt mooi fietsen hoor. Mits het weer meezit natuurlijk, want het kan er best spoken. Maar als je mazzel hebt dan is het lekker weer en dan is het een perfect gebied om je een beetje uit te leven.

En die mazzel had ik in mijn vakantie. Zonnig, een graadje of tweeëntwintig en niet te veel wind. Grand ballon, col de grosse Pierre en nog wat andere cols binnen handbereik. Ideale omstandigheden om wat pukkels te overwinnen in de Vogezen.

Want man, met zo'n pukkel op d'n kadet wordt een fietstochtje wel afzien hoor. Het begon al op de eerste dag na een kilometer of twintig. Zo'n onbestemd gevoel in het achterwerk wat niet veel goeds belooft. Zo'n paranormale ingave die je laat weten dat er meer tussen zitvlak en zadel bestaat. Een kont Ventoux van de eerste orde.

Kortom: je zit niet zo lekker. Maar net begonnen aan je mooie fietsvakantie waar je al weken naar hebt zitten uitkijken, dan laat je je pret natuurlijk niet bederven door een bultje op de billen.

Toch, na zo'n 180 kilometer (het begin van de derde dag), dan weet je echt haast niet meer hoe je moet zitten. Al heen en weer schuivend (maar ook weer niet te veel) zoek je de positie waarin je het minst last hebt van de plaats des onheils. Links? Nee, dat is het niet. Rechts? NEE! DAT IS HET HELEMAAL NIET! In het midden dan? Ach weet je wat, ik ga wel even staan. Aaaaah, dat is beter...

Voor even dan, want op het moment dat je gaat staan weet je dat je uiteindelijk ook weer moet gaan zitten. Pijn is fijn (aldus een bepaalde trainer), maar de ene pijn is wat minder fijn dan de andere, dus het moment van hernieuwd zadelcontact probeer je zo lang mogelijk uit te stellen. Maar toch komt dat moment onvermijdelijk dichterbij. Voorzichtig daal je weer neer op het zadel in de hoop dat het nu allemaal wat beter voelt.

Ijdele hoop. Soms zijn de kleinste pukkels het zwaarst om te overwinnen.