Plas op de plaats

Plaatsingsdatum: Jul 21, 2016 5:11:33 PM

Maandagavond half acht. Een gemêleerd gezelschap staat klaar om te genieten van een ritje op de racefiets. Het is namelijk schandalig mooi zomerweer vandaag. Zo mooi zelfs dat het bijna verdacht is. Dit kan nooit lang goed gaan, dus laten we er dan ook maar goed van profiteren. Jahoe! Korte broek aan (vandaag kan het eindelijk echt!) en we zetten de moraal op standje uitwaai.

Gezelschap. Gemêleerd.

Rustig rijden we ons rondje. Van zulke dagen moet je zo lang mogelijk genieten. En des te harder je rijdt, des te sneller ben je weer terug. Dus rijden we precies hard genoeg om voor zonsondergang weer terug te zijn.

Plotseling zie ik een flits in mijn ooghoek. Wat de F..? Een demarrage! Met dit weer! Even is er verwarring in het peloton. Moeten we meegaan? Of laten we 'm gaan? Terwijl het lijdend voorwerp van de demarrage met een splijtende versnelling in de verte verdwijnt, roept hij nog iets over zijn schouder wat in de rijwind verwaait: "..ij ma.. ..oor! ..oet ..lassen!" Huh? Moet ie nou iets lassen? Wat een raar moment. Nou ja, het is warm. Misschien is het een appelflauwte. Licht bezorgd kijken we hem na.

Vierhonderd meter verderop springt onze sprinter met een elegante zwaai van zijn fiets en gaat in gestrekte draf naar een boompje. Ach natuurlijk. De blaas staat op druk. Wij ..ijden rustig ..oor. Maar terwijl we langs het boompje rijden, zwaait er nog iemand af om onze sprinter gezelschap te houden. Gedeelde aandrang is halve aandrang.

We blijven doorfietsen in ons constante niet-volle-bak-maar-op-zich-wel-lekker tempo terwijl onze twee fietsmaatjes zich verlossen van hun overbodige ballast. Als het goed is, zijn ze er zo weer bij. Maar als de afslag dichterbij komt, hebben ze nog niet aangehaakt. Zou er ook een 'number two' op het programma hebben gestaan, misschien?

Net op het moment dat we willen gaan wachten, komen ze er weer aan. Vol op stoom denderen ze naar ons toe. Met een rood hoofd, voorzien van opgeluchte blik.

Hmm... Als je hier even over nadenkt, dan lijkt het erop dat ik hier misschien wel een volledig legale methode te pakken heb die best eens prestatiebevorderend zou kunnen werken. Ga gewoon de avond voor een tijdrit niet naar de WC! Je mag pas als je over de finish komt.

Genoeg motivatie om stevig door te fietsen. En zo te zien staat het garant voor vernietigende acceleraties en snelheden waarmee Bugatti's veranderen in invaliden autootjes. Al dat moeilijke gedoe met motortjes en rare poeders en andere troep, helemaal niet nodig. Gewoon puur natuur blijft altijd het best. En bij de dopingtest ben je ook zo weer weg! Alleen maar voordelen.

Dus als je straks bij de tijdrit op de Centrale pl.. ..As een groepje Grinta's ziet, die na de finish direct doorfietsen naar de dichtstbijzijnde Dixy, dan weet je genoeg. Niet doorvertellen, he. Anders doet iedereen dit.