Trappen in Tecklenburg

Plaatsingsdatum: May 07, 2017 4:24:37 PM

Zo. Dus jij hebt de Keutenberg wel eens opgefietst. Je bedoelt toch dat bultje in Zuid Limburg? Dat hobbeltje in de weg bij Schin op Geul? En nu denk je dat je wel steile klimmetjes hebt gedaan?

Nou, dan ben je nog nooit op de fiets wezen kijken bij het Duitse zaterdagvoetbal in Tecklenburg. Die Tecklenburgse fussballers (inderdaad, ik kan de ringel-S niet vinden op de iPad) moeten wel een kanonschot op het doel kunnen lossen. Als je elke week naar dat voetbalveld toe moet fietsen, dan kun je na twee maand de bal zo'n beetje door het net heen trappen. Die Teutenberg is echt nog een stuk steiler dan de Keutenberg.

Ja, leuk fietsen daar rond het Teutoburger wald. En dat hebben wij gisteren dus gedaan. Grrrintaaa! Zelf heb ik hier al eens eerder gefietst en zoals het een medelevende medefietser betaamt, heb ik hier en daar sommigen natuurlijk al een beetje 'voorbereid' op wat ze te wachten stond. Er waren fietsen bij de start inmiddels zo nerveus, dat ze spontaan in de lek schoten! Gelukkig werd iedereen eerst even gerustgesteld met koffie en een koekje voordat we de arena in gingen.

Voetballiefhebbers

Eenmaal op pad gaat alles soepeltjes. Als een profteam rollen we over de weg. Met volgwagen EN persfotograaf! Hoe echt wil je het hebben.

Maar al gauw zit er een kleine verrassing in de route. Moeten we echt over dat boerenerf? Tuurlijk! Iedereen weet dat de mooiste klimmen altijd achter een boerenerf liggen. Logisch toch. Direct na de schuur begint dan ook de eerste monsterklim van de dag. Met het voorwiel een halve meter hoger dan het achterwiel en krakende kettingen zwoegen we ons de heuvel op. Zo. De benen zijn op temperatuur nu. Ik ben voorbereid op die beenspierteisterende, zweetverspillende, tandwielvernietigende mogulklim naar het voetbalveld.

Rustig warmfietsen voor het echte werk begint

Gek genoeg valt ie me eigenlijk best mee. Niet dat het een twee-vingers-in-de-neus-dat-varkentje-wassen-we-wel-ff klim is, maar het is niet het sterven van de duizend doden zoals in mijn herinnering. Misschien komt het omdat ik destijds in het kader van bergtraining er met een hartslag van 230 overheen gejaagd werd en ik nu wat kalmer aan kan doen. Redelijk makkelijk bereik ik het lentegroene voetbalgras.

Even checken wie de tickets heeft

Na het aanschouwen van de voetbaltraining (toptalent daar. Hard schot ook.) is het tijd voor lunch. We roetsjen de heuvel af Tecklenburg in en crossen zo over de markt naar ons broodje schinken.

Dankzij het schinkenbroodje (smaakt gewoon naar een broodje ham) is de rest van de tocht een eitje. Hier en daar nog een mooi uitzicht en een smerig steil klimmetje, maar verder niks spannends meer.

Het was weer een prachtige fietsdag. Maar ik ben wel blij dat ik niet zaterdagfussballer in Tecklenburg ben.

Filmpje!