Training 10: Tolerantie

Plaatsingsdatum: Feb 14, 2015 9:34:24 PM

5 april 2014

Voordat ik ga vertellen wat voor supertocht we ook deze week weer gedaan hebben, moet me even iets van het hart. Ik weet niet of dit echt de plek er voor is, maar omdat wij er waarschijnlijk ook weer de negatieve gevolgen van gaan ondervinden, doe ik het toch.

De afgelopen week kwam 'de amateurwielrenner' voor de tweede keer in relatief korte tijd negatief in het nieuws door een onderzoek. Een paar voorbeelden:

http://www.anwb.nl/verkeer/nieuws/nederland/2014/april/fiets-ergenis-top-vijf

En enige tijd terug:

http://www.l1.nl/nieuws/221088-anwb-liever-geen-wielrenners-weekend

Uit nader en gedegen onderzoek van kwaliteitskrant De Telegraaf blijkt vervolgens dat 'wij toerfietsers' meer dan terecht mogen worden uitgeroepen tot de paria's van de openbare weg:

http://www.telegraaf.nl/watuzegt/wuz_stelling/22470641/__Cursus_voor_wielrenners_hard_nodig__.html

Natuurlijk is het belangrijk dat onder de toerfietsers bewustwording plaatsvindt van het feit dat wij de snellere deelnemer op het fietspad zijn en daarvoor dan ook onze verantwoording moeten nemen. Daarom heeft de NTFU (het overkoepelende orgaan voor toerfietsers) dan ook meerdere acties lopen om dit bewustzijn te creëren.

Zo ondersteunen zij bijvoorbeeld het initiatief ikfietsvriendelijk.nl en zijn zij bezig met opleidingen tot 'wegkapitein', waarbij fietsers geleerd wordt om de ploeg 'in het gareel te houden'. En op de website en in het tijdschrift wordt regelmatig opgeroepen om je netjes te gedragen op de weg.

Ook van onze kant als fietsploeg doen wij veel om het overlast van ons tot een minimum te beperken. Zo zoeken we zoveel mogelijk routes en trainingslocaties uit waar weinig verkeer is. Ook waarschuwen we elkaar tijdig voor naderend verkeer zodat we zoveel ruimte maken als mogelijk is voor het aankomende verkeer. Daarnaast groeten we iedereen die we inhalen vriendelijk, wat (gelukkig) ook heel vaak voor leuke reacties zorgt. En natuurlijk vindt er sociale controle plaats binnen de groep. Als iemand gevaarlijk fietst, dan krijgt de persoon in kwestie dat zeker te horen. Want hij brengt tenslotte niet alleen zichzelf in gevaar.

Maar berichtgeving zoals hierboven lijkt er mede voor te zorgen dat het blijkbaar prima is om je onbeschoft te gedragen naar ons als wielrenners. Zo worden we meermaals per jaar in ronduit gevaarlijke situaties gebracht door automobilisten die het nodig vinden om ons de pas af te snijden of zelfs met opzet op ons in lijken te rijden. Ook gebeurt het wel dat wij zonder reden worden uitgescholden, puur omdat we rijden op een racefiets. Deze automobilisten lijken te vergeten dat de fietser nog steeds wel de zwakkere deelnemer op de weg is. De hoeveelheid schade die een automobilist aanricht ten opzichte van de fietser is behoorlijk wat groter dan andersom. Dus als er op zo'n moment iets fout gaat, wie is dan degene die asociaal bezig is? Ik zou het in elk geval niet op mijn geweten willen hebben dat ik een fietser het ziekenhuis in rij, om even 'een statement' te maken.

Gelukkig zijn dit over het algemeen incidenten, maar laten we met zijn allen afspreken dat iedereen zijn verantwoordelijkheid neemt. Dus ik heb een idee: Wij als fietsers doen er alles aan om de overlast te beperken, in ruil daarvoor zouden wij van de automobilist graag een klein beetje begrip en ruimte krijgen om onze hobby plezierig uit te kunnen voeren. Uiteindelijk moeten we met zijn allen over dezelfde weg kunnen. Overigens is dit idee niet nieuw. Sterker nog: er is zelfs allang een woord voor bedacht.

Maar goed. Zoals ik al zei: meestal is er gelukkig niks aan de hand, en zo ook deze week. Op de planning staat een bezoekje aan onze eigen polderberg, de Mont Marum. Normaal leeft ie een sluimerend bestaan, maar als er fietsers langskomen, verandert ie van een schaap in een Ware Wolf. De passerende fietser doet ie helemaal niks hoor, dus mocht je er langs moeten, ga gerust je gang. Pas als je 'm herhaaldelijk lastig valt, dan laat ie zijn tanden zien. Maar wij, uit de klei getrokken bikers, zijn natuurlijk niet bang voor zo'n beestje. Nee joh, die gaan we gewoon even temmen! Da's alleen maar even een lekker tussendoorhapje voordat we de echt gevaarlijke jongens, zoals de Keutenberg en de Eyserbosweg gaan verschalken.

Eerst vallen we 'm twintig minuten frontaal aan. Op het grote blad natuurlijk. Even wat extra intimidatie, want hij moet wel weten met wie hij te maken heeft. Je kunt merken dat ie onder de indruk is, maar ook hij laat zich niet zomaar te pakken nemen. Door net een beetje tegenwind te geven plaatst ie een tegenaanval op onze benen. Tijd om te hergroeperen en onze tactiek te veranderen.

We gaan even weg. Laat 'm maar even denken dat ie gewonnen heeft. Maar hij kan nog niet op zijn lauweren rusten. Onverwacht komen we terug voor een tweede aanval. Deze keer omsingelen we hem en vallen hem zowel frontaal als in de rug aan. Een smerige tactiek, ik geef het toe. Maar in liefde en oorlog is alles geoorloofd tenslotte.

Langzaam, heel langzaam lijkt ie op zijn knieën te gaan. En na een half uur geeft ie zich gewonnen. Als een mak lammetje laat ie alles toe en mogen we over zijn rug rijden. Dat moet gevierd worden!

Dus rijden we door naar ons vaste 'honk' bij onze sponsor Hiemstra fietsen. Via via hadden ze al gehoord dat we Mont Marum getemd hadden en dat wilden ze graag belonen met koffie en gebak. En daar zeggen wij als professioneel amateurwielrenner natuurlijk geen nee tegen!