'IK DENK: IK ZEG NIKS'

Plaatsingsdatum: Mar 06, 2016 7:16:15 PM

Dirk de ATB instructeur kijkt ons eens schattend aan. 'Jongens, we gaan vandaag niet hard fietsen, maar fun fietsen! En geloof me, dat wil met deze dingen wel!'

Die dingen zijn trouwens fatbikes. ATB's met bizar brede banden. Ik denk dat er in de omgeving van Roderesch wat trekkers op klossen staan, met een verbaasde boer ernaast die zich afvraagt waar zijn banden toch gebleven zijn. Zo breed zijn ze ongeveer. Singletracks veranderen in halftracks, want die banden zijn zo breed dat je er eigenlijk nog maar met een halve fiets langs kan. Het maakt die dingen echt geen moer uit wat je ze voor de wielen gooit, ze walsen er dwars overheen. 'I'M THE KING OF THE OFFROAD!'

Bikes. Fat.

Maar even voor de duidelijkheid: die wielen walsen ergens overheen. Dus niet doorheen! Die fatbikes vinden alles prima, behalve blubber. Als je met je fat bike door (over) de blubber fietst dan verandert het pad in een soort ijsbaan en voor je 'oef' denkt, zit je niet meer op je fatbike, maar lig je naast je flat bike. Best komisch eigenlijk dat hetgeen waarvan je denkt dat die fiets dat het beste kan, daar juist jammerlijk in faalt. Maar voor de rest: gaaf!! Het zijn echt Vette Bikes. Ik zou bijna nog een ATB in de verkoop doen. (Ja. Bijna.)

In een mooi Grinta lintje rijden we allemaal achter Dirk door de Duinen. Continu schieten we verborgen paadjes in, steeds dieper het Drentse oerwoud in. Langzaam begint die trekkerbike een beetje te wennen. En net op het op het moment dat iedereen een beetje op z'n gemakkie aan het fietsen is, gebeurt het.

De actie gebeurt helaas net buiten beeld

WAT DE F.. De weg is weg?!

Een voor een storten we een afgrond in waar de beurskrach van 1929 een kuiltje bij lijkt. Holy shit, die zag je even niet aankomen. Beneden kijkt Dirk ons grijnzend aan. 'Ja, ik denk: ik zeg maar niks, anders rijden ze er niet vanaf.' (Goed gedacht, Dirk)

'Omdat jullie zo veel fietsen heb ik het beginnersparkoers maar niet gepakt'.

Hierna is er eigenlijk geen meter meer normaal. 'Ja hoor, daar kun je gewoon omhoog fietsen. Goed voorop het zadel zitten. Als je achterover kiepert moet je wat verder voorop het zadel zitten. Maar als ie gaat slippen, dan wat verder achterop. Je voelt het vanzelf!' En: 'Ja joh, Daar kun je makkelijk vanaf. Goed achter je zadel hangen!' Hoezo, Drenthe is vlak?! Anderhalf uur lang gaan we op en neer in deze Drentse achtbaan tot het moment komt om weer op huis aan te gaan.

'Hier rechts!'

... Eh, Dirk?

'Ja?'

Dat is een sloot..

'Ja, normaal staat ie eigenlijk droog, maar dit lukt nog wel prima hoor!'

En hup, Dirk duikt met zijn fatboot zo de sloot in. We kijken elkaar eens aan, maar aangezien hij niet verzuipt, lijkt het vertrouwd te zijn. En 300 meter door het water ploegen verder, komen we zowaar met zijn alleen weer van de sloot op de wal.

Ja, gejat plaatje. Alweer.

Verder geen verrassingen meer. Hier en daar steken we nog een blubberpaadje over en voor we het door hebben staan we ineens weer bij het vertrekpunt. De vieze fietsen geven we af aan Dirk en de appeltaart staat zelfs al voor ons klaar. Appeltaart EN niet poetsen! Dit moet wel mijn geluksdag zijn. Echt vet, dat funbiken! (of is het nu: Echt fun, dat fatbiken!)

Nou ja, het is in elk geval heel erg gaaf. En dat hoef je niet alleen te denken, dat mag je ook best zeggen, hoor.