De windterfietszevenstedentocht van 2018

Plaatsingsdatum: Feb 05, 2018 10:1:27 PM

Zo met die klimaatverandering van de laatste jaren wordt het steeds lastiger om de Elfstedentocht te rijden zoals ie oorspronkelijk bedoeld was. Met schaatsen dus.

Maar gelukkig hebben we slimme mensen die doorhebben dat je de elf steden ook kunt bereiken als je niet over het water kunt lopen. Want naast de waterwegen lopen over het algemeen asfaltwegen die ook begaanbaar zijn als het boven de min dertig is. Zie daar: de winterfietselfstedentocht is geboren. Ideaal in tijden van vloeibaar ijs.

zon na de sneeuw

En ik doe dus ook mee. Ik skip alleen wel vier steden en doe de zevensteden variant. Dat is het mooiste stuk van de Elfstedenroute en hee, het is nog maar februari weet je. Nog een heel jaar voor ons om ritten van 200+ kilometer te rijden, maar dan hopelijk in de korte broek. Ergens eind mei ofzo.

De hele week laat de weerapp overtuigend een fris winterzonnetje zien voor de zondag van de zevenstedentocht, maar op zaterdag begint ie opeens toch een beetje terug te krabbelen: 'Nou, het kon toch wel eens een beetje bewolkt worden hoor. En misschien een beetje regen. Wat wind ook misschien. En een beetje aan de frisse kant. Maar verder prima! Gewoon gaan, niks aan de hand!'

Een brug te vroeg

Die optimistische voorspelling vertaalt zich zondagochtend in een extreem gure poolwind die vanuit het oosten stevig over de Friese toendra jaagt. Lekker.. Om de woorden van een zekere president met kennis van zaken te gebruiken: 'Hoezo klimaatverandering. Het is nog nooit zo koud geweest!'

Nou ja, we zijn niet van zout (al worden we tijdens de rit wel langzaam gepekeld). Rijden met die handel, ze noemen het niet voor niks de winterfietstocht! We zijn nog maar net onderweg als de eerste sneeuwbui al overtrekt. Gelukkig hebben we wind mee, dus het wordt alleen maar koud in de nek.

Het is gezellig druk

En die wind mee, die mag er zijn! Van Sneek tot aan Stavoren heb ik zowat geen trap gedaan! Zo zal het ongeveer voelen als je zo'n illegaal motortje in je fiets hebt, denk ik. Okee, bij het Reaklif omhoog moest ik de wind even een handje helpen, maar voor de rest teken ik ervoor. Wat trouwens wel leuk is van de wintertocht ten opzichte van de zomertocht is dat je hier en daar veel dichter bij het schaatsparkoers blijft. Omdat er minder mensen aan meedoen, kunnen ze hier en daar ook de mooiere paadjes opzoeken. Al zie je niet alles van dat moois als je weer een ijsbui op je knar krijgt.

het bruggetje te vroeg weer goedgemaakt

Na de chocomelk en taartstop (die acht á negen euro kost. Soort Bitcoinkoers denk ik) wordt het een ander verhaal. Met de wind pal op kop wordt het nu straatvechtend terug naar Sneek. Het weer doet er vanaf nu alles aan om het zo pittig mogelijk te maken. Wind, kou, ijsregen, meer wind, het passeert allemaal de revue. De teller op 25 km per uur krijgen is nog best een uitdaging. Maar zelfs nu zijn er toeschouwers om je door het baggerweer heen te praten.

*Knip*

Precies als het gure weer mijn handschoenen heeft verslagen, rijden we Sneek weer binnen. Stiekem best wel blij dat we de Noordlus niet hoeven te doen. Binnen staat een klein verlegen rondemissje op een bankje en hangt bij ons de medaille om.

Het is een leuke dag. En zo zonder die vier extra steden blijft het ook een leuke dag.

Hoor de wind waait door geen enkele boom heen

Steun en toeverlaat in bar weer

Geen commentaar