Training 5: De fietsband
Plaatsingsdatum: Feb 14, 2015 8:11:29 PM
De luchtvochtigheid is vandaag hoog. Erg hoog. Zo hoog zelfs dat je er nat van zou worden als je er doorheen fietst. Het regent namelijk.
Winter, regen en fietsen zijn niet elkaars vrienden. Zolang je ze met z'n tweeen treft, is het allemaal prima, maar zijn ze met z'n drieën bij elkaar dan is het altijd dikke ruzie. Dat we vandaag dan ook binnen gaan fietsen, klinkt mij dan ook als muziek in de oren. En wat blijkt: we gaan vandaag mixen met de damesploeg. Mooi man.
De muzikale omlijsting van de training bestaat uit verzoeknummers van de clinicploeg, aan elkaar gedeejayed door de trainer van de damesploeg. En dat is te merken, want de training is nog maar koud van start, of de sfeer zit er gelijk lekker in. Maar niet te lang, want voordat we echt aan de bak gaan, moeten we even op werktemperatuur komen. Dat is gelukkig zo gepiept, want van dat rammen op de pedalen heb ik het nog nooit koud gekregen.
Aah, daar is de eerste echte oefening. Nou, kom maar op, ik ben er klaar voor!
Binnen 2 minuten regent het buiten en sneeuwt het binnen. Zwart. Blijft toch raar hoor. Je komt geen centimeter vooruit, maar ondertussen voelt het niet of je de Alpe d'Huez opfietst, maar alsof ie achter je fietst hangt.
Gelukkig duren die zware stukken nooit zo lang. En na een intensieve oefening mag (moet) je altijd even ontspannen. Wel oppassen dat het allemaal niet te ontspannen wordt, want het is natuurlijk niet de bedoeling dat je er bij in slaap valt.
Tjonge, we zijn alweer over de helft inmiddels. En de oefeningen worden zwaarder en zwaarder. maar nu gaan we niet stoppen hoor. Stoppen?! Een schepje erbij zul je bedoelen! In de koninginnerit van de training hoor je af te zien!
Héhé, nog even rust. Eeeven bijkomen. In de tussentijd gaat de trainer even wat lege bidons vullen. Doe maar kalm aan, wij gaan nergens heen.
De training is bijna voorbij. Nog één zware oefening. Maar dan ook echt zwaar, want de berg spaart je ook niet. We willen natuurlijk niet hebben dat je straks langs de kant om je moeder staat te roepen, tenslotte. Naast de benen trainen we nu ook de pols, want terwijl de muziek op vol volume door de zaal blaast, draaien wij verwoed aan de volumeknop van de fiets.
Iedereen zit er inmiddels wel zo'n beetje doorheen. En zo hoort het ook, want het einde van de training is alweer bereikt. Met een lamme pols en soepele benen, sluiten we al babbelend de training af.
En niet één keer lekgereden.