Het weerwoord

Plaatsingsdatum: Jul 25, 2015 10:41:58 PM

Het is de vrijdagavond voor de Pieter Weening Classic. Voor morgen staat er een in principe prachtige rit van zo'n 100 kilometer op het programma. Alleen.. De voorspellingen voor de zaterdag zijn de hele week al slecht. Toch nog maar eens kijken. .

De weerapp schreeuwt me toe. 'Doe Het Niet! Ga Niet Naar Buiten, Het Kost Je Je Leven! Of Tenminste Een Been! En Je Zult Verdrinken! Ik weet het zeker, wel negenennegentig procent! Da's heel zeker hoor!'

Gij zult een schokkend einde ondervinden

Nou ja, als de weerapp het zo zeker weet, wat moet je dan he. Dus de Pieter Weening Classic maar afblazen. En ach, een keertje uitslapen op de zaterdag is ook wel lekker, dus zo erg is het ook niet.

De volgende ochtend word ik badend in het zonlicht wakker van het geluid van vrolijk kwetterende vogeltjes. Euh? Dat was niet de afspraak? De weerapp er nog een keer bij. 'Doe Het Niet! Ga Niet Naar Buiten! Hel En Verdoemenis Zal Binnen Een Uur Over U Komen! Ik weet het zeker, wel negenennegentig procent! Da's heel zeker hoor!'

Maar een uur later word ik door het raam vierkant uitgelachen door die vrolijk kwetterende vogeltjes die inmiddels al zo bruin zijn geworden dat ik twijfel of het van de zon komt, of dat ze hebben liggen braden op een barbecue.

Potverrrr... Het is weer eens zo ver. Onze hooggeleerde weerwichelaars hebben het weer van de postzegel die Nederland heet, en dan specifiek het Friese stuk weer eens faliekant fout voorspeld. We hadden prima de Pieter Weening kunnen fietsen.

Inmiddels is het tien uur. De telefoon gaat. De Broer aan de lijn. Broer staat ook in de baalstand, maar is er achter gekomen dat er ook een 60 kilometer variant is waarbij je tot 12 uur kunt starten. Wantrouwig wordt er nog eens naar de weerapp gekeken.

'Doe Het Niet! De Dag Des Oordeels Is Nabij!'. Nou ja, je snapt het verder wel. We slaan het dringende advies finaal in de wind (haha, woordgrapje) en brengen pijlsnel de fietsen in stelling om toch nog de verkorte Pieter Weening eruit te knijpen.

Met gezwinde spoed rijden we naar Surhuisterveen om te starten. Bij de start worden we opgevangen:

'Ah, lekker gefietst vanuit Wolvega? (Andere startplaats van de PWC, red.)'

'Ehm nee, we willen graag nog starten.'

Een licht verbaasde blik volgt:

'Oh.. Dat kan ook natuurlijk.. Schrijf je dan maar gauw in.'

Toch licht ongerust over het weer rossen we de 60 kilometer er vrij vlot doorheen. Geen tijd voor poespas, want we moeten weer terug zijn voor de aarde onder ons opensplijt.

De eerste druppels vielen om tien voor vijf.