Dagje Walibos

Plaatsingsdatum: Nov 06, 2016 9:8:51 PM

Soms is fietsen net een dagje pretpark. Dit weekend verruilen we de racefiets voor de ATB, want de traditionele Ald Djip ATB tocht staat op het programma. En dat staat altijd garant voor een ochtendje bos vertier met het nodige plezier. Ik ben benieuwd welke attracties we tegen gaan komen!

Om half negen staan we te wachten voor het klooster, waar we bij wijze van begroeting, eerst even onderling wat smoesjes uitwisselen waarom we vandaag 'onder ons niveau' zullen fietsen. Even afgezien van de vraag wat 'ons niveau' is, moeten we deze fietstraditie natuurlijk wel even in stand houden.

Toch ben ik wel blij dat we voor het klooster verzamelen. Het is bijna een jaar geleden dat ik voor het laatst op de ATB heb gezeten, en de omstandigheden in het bos zijn door regen nu niet echt de ideale 'ik moet er even weer inkomen' omstandigheden. Waarschijnlijk is het bos namelijk één groot modderbad. Er zijn mensen die er een fortuin voor willen betalen in een wellness centrum, maar hier ligt het gewoon gratis in het bos. Het is een geheimpje eigenlijk, maar daarom hebben ATB'ers altijd zo'n zachte huid. Ideaal, maar qua fietstechniek wel extra uitdagend. Een beetje goddelijke support kan ik vandaag dus wel gebruiken.

Door de mist (maakt het allemaal net even wat sfeervoller) vertrekken we naar de Hemrik, waar de rest van de Grinta's aansluit voor nog wat extra smoesjes. Even gauw een toegangskaartje kopen en dan op pretpad. Smoesjes overboord, we gaan nu trappen zoals het hoort!

We zijn nog maar pas op weg, als voor mij plotseling de kopman bijna volledig onder water verdwijnt in de Ald Djip Ocean: een waterplas die net iets dieper is dan ie lijkt. Zo werkt het met de meeste attracties he. Ze proberen je altijd op het verkeerde been te zetten. Je verwacht het gewoon niet. Helaas heb ik mijn snorkel niet mee. Nog net op tijd kan ik evasive maneuver alpha 2 inzetten en hangend naast de fiets om de vijver in vermomming heen glijden.

Ondertussen heb ik mijn eigen problemen om mezelf mee bezig te houden. Mijn fiets rijdt wispelturiger dan een stuiterbal met ADHD. Hoe kan dat nou?! Anders reed deze fiets altijd prima. Terwijl iedereen mij links en rechts voorbijstuift op Wet Washboard en mijn nieren de cadans van mijn fiets proberen bij te houden, ga ik mijn gangen na. Hoeveel lucht had ik ook alweer in mijn banden gestopt? Het was even geleden dat ik voor het laatst op de ATB gereden had, dus ik was begonnen met 3 bar. Hmm.. Da's dus duidelijk te veel.

Een half uur later ben ik er helemaal klaar mee. Dit is geen pretpark, dit is meer een fietsmarteling. Elke graspol lijkt wel een boskassei. Er MOET gewoon wat lucht uit, want anders kunnen ze me straks met fiets en al ergens uit een struik plukken!

En dat helpt. In plaats van passagier op een slecht gehumeurde rodeostier, zit ik nu weer als een ware toreador in het zadel. Who's your daddy! Zo. nu kunnen we echt op pad.

Yes!! Toreador onderweg

Na een aantal kleinere ATB attracties waar je je mooi even op warm kunt fietsen, komen we aan bij Fly-over and-over-and-over Beetsterweg, een mooie rollercoaster met een paar goedlopende klim en daal bochten erin. De klapper (als je niet uitkijkt) zit aan het eind, waar je met hoge snelheid recht op een strategisch geplaatste boom afracet.

De attractie gaat vervolgens naadloos over in Slippery Stinger. Een glad en verraderlijk modderig draai en keer circuit, waar in verschillende bochten brandnetelstruiken geplant zijn. Min of meer onvrijwillig ga ik even in een van deze struiken liggen, wat op mijn armen voor een prettig jeukende afleiding van de pijn in mijn inmiddels al wat verzuurde benen zorgt.

Banaantje?

Inmiddels is onze Ride al een aardig eind gevorderd. We zijn bijna het hele park rond! Maar vlak voordat we bij de souvenirwinkel zijn, slaan we nog even linksaf voor een kleine toegift: De GreppelGoliath. Deze attractie doet niet veel onder voor zijn grote broer in Biddinghuizen. Acht keer dezelfde greppel oversteken en je weet bijna niet meer wat voor of achter is. Aan het begin lijkt het een intimiderende attractie, maar eenmaal bezig is het echt een smooth ride. Een van de betere attracties in Walibos!

Nu is het feest toch echt voorbij. We nemen nog even gauw een koffie in het restaurant bij de uitgang, voordat we door de verfrissende hagelbui weer naar huis fietsen. Wat een toffe dag was dit in pretbikepark Walibos Beetsterzwaag. En geen wachtrij gezien!

Mijn naam is bezoedeld

Zoek de schijfrem